درگذر ثانیه های رشدوبالندگیت ومادرانگی های آرام من

    اینجا من کار کامپیوتری داشتم ومحو کارهام بودم شماهم که دلت میخواست باهات بازی کنم اومدی گوشیمو دستم دادی ومیگی بیا ازمن عکس بگیر برایه اولین بار خوب نشستی ومنم عکس گرفتم کیف کردم.       ماه رمضونی شب که افطار مهمونی داشتیم  وصبح میخواستم قابلمه رو ببرم بذارم سرجاش که رفتم  آشپزخونه که کارهامو تموم کنم اومدم دیدم  خودتو این شکلی کردی وتو قابلمه نشستی وبه منم میگی مامان میخوام غذا بپزم بهم وسایل بده تا من حرکتی کنم رفتی از یخچال هویچ وکاهو برداشتی آوردی و گرفتی دستت ومیگی مامان حالا ازم عکس بگیر بعدا غذابپیزم  کلی خندیدم تا این عکسهارو ازت گرفتم ژست همه...

آقا جان هرروز باشوق دیدارت چشمهایمان را بازمیکنیم وهرشب با شوق حضورت در این دنیای مادی چشمهایمان را میبندیم آقا جان انتظار حس غریبیست که داشتنش وجود آدمی را سرشاراز امید وبی تابی میکند ولی آقای من دیگراین امید را به گل بنشان وبا حضورت دلهای غمگینمان را شاد کن برای حضورت هرروز باید دعای فرج بخوانم تا بیتابیم کم شود ولی آقا همه این دلهای بیتاب فقط خودت را میخواهند بیا یادگار زهرا بیا ای گل نرگس بیاو مارا ازانتظار نجات بده.